Zware batterij

Het produceert een spanning van ongeveer 1,5 volt tussen de zinkanode, die doorgaans is geconstrueerd als een cilindrische container voor de batterijcel, en een koolstofstaaf omgeven door een verbinding met een hogere standaardelektrodepotentiaal (positieve polariteit), bekend als de kathode. die de stroom van de mangaandioxide-elektrode verzamelt.De naam "zinkkoolstof" is enigszins misleidend omdat deze impliceert dat koolstof als reductiemiddel fungeert in plaats van mangaandioxide.

Batterijen voor algemeen gebruik kunnen een zure waterige pasta van ammoniumchloride (NH4Cl) als elektrolyt gebruiken, met wat zinkchloride-oplossing op een papierscheider om te fungeren als een zogenaamde zoutbrug.Zware typen gebruiken een pasta die voornamelijk bestaat uit zinkchloride (ZnCl2).

Zink-koolstofbatterijen waren de eerste commerciële droge batterijen, ontwikkeld op basis van de natte technologieLeclanché-cel.Zij maaktenzaklampenen andere draagbare apparaten mogelijk, omdat de batterij een hogere energiedichtheid leverde tegen lagere kosten dan voorheen beschikbare cellen.Ze zijn nog steeds nuttig in apparaten met een laag energieverbruik of intermitterend gebruik, zoalsafstandsbedieningen, zaklampen, klokken oftransistorradio's.Zink-koolstof droge cellen zijn voor eenmalig gebruikprimaire cellen.